Παρακάτω παρατίθενται γραμμένες με απλά λόγια κάποιες διαταραχές που έχουν ως κύριο γνώρισμά τους το παθολογικό άγχος.

Διαταραχή Πανικού 
Οι αναπάντεχες κρίσεις πανικού είναι το κύριο χαρακτηριστικό. Η κρίση πανικού είναι η ποσοτική διαβάθμιση του άγχους που εκδηλώνεται με πλειάδα σωματικών συμπτωμάτων. Δηλαδή όταν κάποιος την έχει μπορεί να χτυπάει γρήγορα ή δυνατά η καρδιά, να ιδρώνει, να τρέμει, να αισθάνεται ότι δε φτάνει ο αέρας ή ότι πνίγεται, να έχει ναυτία, ζαλάδα, πόνους στο στήθος, εξάψεις ή κρυάδες ή αίσθηση ότι τα πράγματα γύρω ή ενδεχομένως και ο εαυτός δεν είναι πραγματικά.
Όλα τα παραπάνω προκαλούν έντονο φόβο θανάτου (π.χ. από εγκεφαλικό ή έμφραγμα κ.α.) ή φοβάται ότι θα χάσει τον έλεγχο ή τρελαίνεται και αυτός ο φόβος απασχολεί για αρκετό καιρό (πάνω από ένα μήνα) και μπορεί να οδηγήσει σε αλλαγές στη συμπεριφορά από την ανησυχία μήπως η κρίση πανικού ξανασυμβεί.

Αγοραφοβία
Αποφεύγονται δραστηριότητες γιατί αισθάνεσαι ότι δεν μπορείς να διαφύγεις από φόβο ότι η διαφυγή αν χρειαστεί θα είναι δύσκολη ή ότι δεν θα υπάρχει διαθέσιμη βοήθεια σε περίπτωση που χρειαστεί. Παραδείγματα αποφυγών είναι :

• Η μετακίνηση με μέσα μαζικής μεταφοράς,

• Η απομάκρυνση από το σπίτι ακόμη και με τα πόδια,

• Η οδήγηση,

• τα ασανσέρ,

• τα ταξίδια,

• οι ουρές,

• οι γέφυρες

• ή να μένει κάποιος μόνος στο σπίτι.

Άγχος αποχωρισμού
Το χαρακτηριστικό αυτής της διαταραχής είναι ότι υπάρχει έντονο άγχος-δυσφορία που δεν δικαιολογείται από το αναπτυξιακό στάδιο στο οποίο βρίσκεται ο πάσχων, όταν πρόκειται να αποχωριστεί σημαντικές φιγούρες (π.χ. μητέρα κ.α.) ή το σπίτι. Ανησυχούν υπερβολικά μήπως χαθούν ή τους απαγάγουν ή αρρωστήσουν και αυτό έχει ως αποτέλεσμα ότι δε θα έχουν κοντά τους ανθρώπους τους ή το οικείο περιβάλλον. Συχνά ανησυχούν μήπως συμβεί κάτι βλαβερό στα άτομα ενδιαφέροντός τους όπως ασθένεια, τραυματισμός ή θάνατος. Ως αποτέλεσμα δεν θέλουν να βγαίνουν από το σπίτι για να πάνε στο σχολείο ή τη δουλειά ή δεν θέλουν να μένουν μόνοι. Μπορεί να υπάρχουν εφιάλτες σχετικοί με τον αποχωρισμό ή να έχουν σωματικά συμπτώματα εν όψει αποχωρισμού.

Διαταραχή κοινωνικού άγχους

Το χαρακτηριστικό στοιχείο αυτής της διαταραχής είναι ότι αισθάνεται κάποιος έντονο και επίμονο φόβο σε κοινωνικές καταστάσεις, όταν δηλαδή βρίσκεται με άλλους ανθρώπους που μπορεί να τον παρατηρούν, γιατί ανησυχεί μήπως συμπεριφερθεί ανάρμοστο τρόπο ή φοβάται μήπως γίνει ρεζίλι. Σε κοινωνικές καταστάσεις λοιπόν, υπάρχει έντονο άγχος ή πανικός (σωματικά συμπτώματα όπως εφίδρωση, τρέμουλο στα χέρια ή στο κεφάλι, κοκκίνιμσα, δύσπνοια, ταχυπαλμία κ.α.) οπότε παίρνεις την οι δραστηριότητες αυτές αποφεύγονται ή αν αυτό είναι αδύνατο υπομένονται με μεγάλη δυσφορία και προσπάθεια.
Παραδείγματα αποφυγών είναι :

• κοινωνικές συνευρέσεις (γάμοι, βαφτίσια, ακόμη και απλές επισκέψεις σε σπίτια φίλων)
• το φαγητό ή ποτό μπροστά σε άλλους ανθρώπους,
• το να βρίσκεται κάποιος στο κέντρο της προσοχής,
• να απευθύνεται σε ακροατήριο,
• να γράφει ενώ τον παρατηρούν,
• να μιλά σε αγνώστους, ανώτερους ή σε άτομα κύρους,
• να κοιτά το συνομιλητή ή
• να μιλά δυνατά
  

Ειδικές φοβίες
Χαρακτηρίζεται από έντονο και μόνιμο φόβο μιας συγκεκριμένης κατάστασης ή /και αντικειμένου (π.χ. ύψους, οδήγησης,  αεροπλάνου ή πτήσης, αίματος – τραύματος ή ιατρικών διαδικασιών, ζωών ή εντόμων, κρότων, κεραυνών κ.α.) που αντιμετωπίζεται είτε με αποφυγές είτε υπομένοντας τον με μεγάλη δυσκολία.

Γενικευμένη Διαταραχή Άγχους
Για τις περισσότερες μέρες μέσα σε ένα διάστημα 6 μηνών και πάνω, υπάρχει υπερβολική ανησυχία ή/και άγχος για θέματα που αφορούν την καθημερινότητα (π.χ. δουλειά, σχολική επίδοση) και δυσκολία στον έλεγχο της ανησυχίας. Ακόμη, συχνή είναι η ευερεθιστότητα, δυσκολίες συγκέντρωσης ή σφίξιμο μυών, συνεχή αίσθηση κόπωσης ή προβλήματα στον ύπνο.

Παθολογικό άγχος σχετιζόμενο με ασθένειες ή άγχος υγείας
Έντονη ενασχόληση με φόβους ότι μπορεί κάποιος να πάθει ή ότι έχει ήδη πάθει μια σοβαρή ασθένεια (π.χ. AIDS, καρκίνος, μυοπάθεια), που στηρίζεται σε λανθασμένη μετάφραση σωματικών συμπτωμάτων. Παρά το γεγονός ότι οι γιατροί στους οποίους απευθύνθηκε ή οι εξετάσεις που έγιναν διαβεβαιώνουν ότι είναι υγιής, ο φόβος παραμένει και διαρκεί πάνω από 6 μήνες. Στις χρονικές περιόδους δε που το σωματικό σύμπτωμα που προκαλεί το άγχος (π.χ. σπυράκι ή σημάδι στο δέρμα ή πυρετικά δέκατα) είναι παρόν, συνήθως δεν αναγνωρίζεται από τον πάσχοντα ότι αυτή η ενασχόληση είναι υπερβολική.

Διαταραχή άγχους μετά από τραυματικό γεγονός
Μετά από ένα τραυματικό γεγονός, δηλαδή μια εμπειρία που είχε κάποιος και μπορεί να έθεσε τη σωματική ακεραιότητα ή άλλων σε κίνδυνο ή να προκάλεσε τρόμο, είναι συχνό να υπάρχουν ευερεθιστότητα, δυσκολίες στον ύπνο, να δημιουργούνται εκρήξεις θυμού, δυσκολίες συγκέντρωσης ή απότομα ξαφνιάσματα. Ακόμη, μπορεί να πιάνει τον εαυτό του να σκέφτεται συχνά και χωρίς να το θέλει αυτό που συνέβη, ή να το ονειρεύεται, ή να αισθάνεται μεγάλη δυσφορία και άγχος όταν κάτι του το θυμίζει. Όλα τα παραπάνω μπορεί να οδηγούν σε αποφυγές σκέψεων, συζητήσεων, δραστηριοτήτων ή ανθρώπων που έχουν σχέση με το γεγονός. Επίσης, οι άνθρωποι αυτοί νιώθουν ότι έχουν χάσει την επαφή με τους άλλους ή ότι δεν τους ενδιαφέρουν πια αυτά που παλιότερα τους ευχαριστούσαν. Τέλος, μπορεί να μη θυμούνται διάφορες πλευρές του τραύματος ή να αισθάνονται ότι το μέλλον τους έχει σύντομα ημερομηνία λήξης.

Αν τα συμπτώματα εμμένουν για πάνω από τρεις μήνες είναι σκόπιμο να αναζητηθεί εξειδικευμένη θεραπεία, γιατί παρόλο που είναι φυσιολογικό μετά από ένα τραύμα όλοι οι άνθρωποι να αισθάνονται αποπροσανατολισμένοι και στενοχωρημένοι, δεν είναι λογικό η προσαρμογή στην παλιότερη λειτουργικότητα να καθυστερεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτό είναι σημάδι ότι πιθανώς γίνονται συναισθηματικά λάθη στην προσπάθεια να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα.

Παραδείγματα τραυματικών γεγονότων που μπορούν να προκαλέσουν τα παραπάνω είναι : σεισμός, βιασμός, τροχαίο ατύχημα, ναυάγιο, πυρκαγιά, ληστεία, φυσικές καταστροφές κ.α.