Δεδομένου ότι η πρόληψη είναι η καλύτερη θεραπεία, είναι σημαντικό όταν παρουσιαστούν τα πρώτα συμπτώματα και πριν η διαταραχή εγκατασταθεί και γίνει χρόνια να απευθυνθεί ο πάσχων σε κάποιον ειδικό για να αποφύγει κλιμάκωση των δυσφορικών συμπτωμάτων και αύξηση των πηγών δυσλειτουργίας. Μ’αυτό τον τρόπο πολλαπλασιάζονται οι πιθανότητες επιτυχημένης έκβασης της θεραπείας.

Όταν όλα τα συμπτώματα και οι αποφυγές δημιουργούν έντονη υποκειμενική δυσφορία τότε η Διαταραχή πρέπει να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά. Η ενδεδειγμένη ψυχολογική θεραπεία είναι η Συμπεριφορική Γνωσιακή Θεραπεία (ΣΓΘ). Είναι σύντομη, με άμεσα θεραπευτικά αποτελέσματα που διατηρούνται στο χρόνο. Με το πέρας της, επιφέρει σημαντική βελτίωση ή και εξάλειψη των συμπτωμάτων που συνθέτουν τη διαταραχή, ύφεση του δυσφορικού συναισθήματος, βελτίωση στον τρόπο σκέψης και τη λειτουργικότητα του πάσχοντα, ενώ το πιο σημαντικό ίσως είναι ότι τα θεραπευτικά οφέλη διατηρούνται στο χρόνο.

Απευθύνεται σε όλο το φάσμα των ηλικιών, και αποτελείται από ένα πακέτο τεχνικών που εφαρμόζονται κατά περίπτωση. Το δραστικό συστατικό της είναι η τεχνική της έκθεσης δηλαδή η συστηματική και επαναλαμβανόμενη αντιμετώπιση των καταστάσεων που προκαλούν άγχος, μέχρι αυτό να μειωθεί σημαντικά ή εκλείψει.

Η ΣΓΘ είναι μια συνεργατική και συγχρόνως εκπαιδευτική διαδικασία. Ο θεραπευόμενος καθόλη τη διάρκειά της συμμετέχει ενεργά στην αντιμετώπιση των προβλημάτων του, με στόχο να γίνει ο ίδιος θεραπευτής του εαυτού. Μόνο έτσι θα καταφέρει να διατηρήσει τα κέρδη του στο πέρασμα των χρόνων και να είναι σε θέση να προφυλάσσει τον εαυτό του από τυχόν ψυχολογικές δυσκολίες που ενδέχεται να αντιμετωπίσει στην πορεία της ζωής του.

Θεραπευτικές επιλογές : Οι θεραπευτικές συναντήσεις γίνονται συνήθως ατομικά στο γραφείο ή και στο σπίτι όταν ο ασθενής δεν είναι σε θέση εξαιτίας του προβλήματός του να μετακινηθεί. Σε ορισμένες περιπτώσεις κρίνεται απαραίτητη η ταυτόχρονη εφαρμογή ψυχολογικής θεραπείας και φαρμακοθεραπείας. Αυτό γίνεται όταν υπάρχει ταυτόχρονη ύπαρξη και άλλης διαταραχής στο ίδιο άτομο (συχνή είναι η κατάθλιψη), οπότε ανάλογα με τη φύση της, τη βαρύτητα, τη συχνότητα και την ένταση των συμπτωμάτων χορηγείται φαρμακευτική αγωγή για μικρά ή μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα. Παρόλ’ αυτά, ήπια καταθλιπτικά επεισόδια δεν απαιτούν τη λήψη φαρμακευτικών σκευασμάτων. Στις διαταραχές άγχους προτιμάται η ψυχοθεραπευτική αντιμετώπιση, λόγω του ότι η χορήγηση φαρμάκων απαιτεί μακρόχρονη συνέχεια της φροντίδας για να διατηρήσει τα όποια ωφέλιμα αποτελέσματά της, ενώ η διακοπή της συνδέεται με υψηλά ποσοστά υποτροπής, ιδίως όταν πραγματοποιείται χωρίς παράλληλη ψυχοθεραπευτική κάλυψη. Είναι αδιαμφισβήτητο ότι τα φάρμακα είναι χρήσιμα εργαλεία και ως τέτοια συνοδεύουν την ψυχοθεραπεία επιλεκτικά, μόνο δηλαδή στις περιπτώσεις που κρίνεται απαραίτητο (πχ. πρόσκαιρη ανακούφιση συμπτωμάτων με στόχο την άμεση κινητοποίηση του ασθενούς για ενεργητική συμμετοχή στη θεραπευτική διαδικασία).