Η σεξουαλικότητα είναι μια ψυχική ενέργεια, που βρίσκει σωματικές και ψυχολογικές εκφράσεις στην επιθυμία για συντροφικότητα, επαφή, ζεστασιά, τρυφερότητα και αγάπη. Μ’ άλλα λόγια περιλαμβάνει όλες τις αξίες και τους συμβολισμούς που οι άνθρωποι αποδίδουν στις ερωτικές τους δραστηριότητες. Η ομοφυλοφιλία θεωρείται μια έκφραση της ανθρώπινης σεξουαλικότητας. Το πρόθεμα «homo” (ομο), προέρχεται από την ελληνική λέξη όμοιος και η ομοφυλοφιλία αναφέρεται γενικώς σε κάθε σεξουαλική δραστηριότητα μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου.
Οι όροι «ομοφυλοφιλία» και «ετεροφυλοφιλία» εμφανίστηκαν για πρώτη φορά σε ένα κείμενο στις 6 Μαϊου 1868 από τον Benkert, έναν Ουγγρογερμανό γιατρό και συγγραφέα. Το 1869 έδωσε περιληπτικά τον ορισμό της ομοφυλοφιλίας σε ένα φυλλάδιο που δημοσιεύτηκε. Αναφέρεται : «επιπλέον της φυσιολογικής σεξουαλικής ορμής των ανδρών και των γυναικών, η φύση, στην κυρίαρχη διάθεσή της, έχει ενσταλάξει από τη γέννηση, σε αρκετά άτομα, άνδρες και γυναίκες, μια ομοφυλοφιλική ορμή, υποβάλλοντάς τους σε μια σεξουαλική διέγερση, η οποία τους μεταβάλλει σωματικά και ψυχικά σε ανίκανους για μια φυσιολογική στύση, ακόμα και με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Αυτή η ορμή δημιουργεί προκαταβολικά μια άπωση προς το αντίθετο φύλο και το θύμα αυτού του πάθους δεν μπορεί να καταπιέσει τα συναισθήματα που ασκούν πάνω του τα άτομα του ίδιου φύλου». Σήμερα οι όροι ετεροφυλόφιλος (straight), ομοφυλόφιλος (gay και lesbian) και αμφιφυλόφιλος (bisexual) είναι οι πιο συχνά χρησιμοποιούμενοι όροι για να περιγράψουν σεξουαλικούς προσανατολισμούς.
Ο όρος σεξουαλικός προσανατολισμός περιγράφει το αντικείμενο προς το οποίο κατευθύνεται η ερωτική έλξη ενός ατόμου. Ο Mayne το 1910, στην πρώτη μεγάλη εργασία για την ομοφυλοφιλία που δημοσιεύτηκε στις ΗΠΑ, περιγράφει το άτομο που έλκεται ερωτικά από άτομα του ίδιου φύλου ως εξής: «ένας άνθρωπος που είναι απολύτως και ευδιάκριτα ανδρικής σωματικής εμφάνισης, συχνά αρρενωπός, καλής πνευματικής και σωματικής κατάστασης, αλλά ο οποίος, λόγω μιας έμφυτης ή επίκτητης προτίμησης, αισθάνεται σεξουαλική έλξη για τους άνδρες. Η σεξουαλική του προτίμηση μπορεί να αποκλείει κάθε επιθυμία για το γυναικείο φύλο ή μπορεί να υπάρχει ταυτόχρονα με αυτό το ένστικτο». Ο ορισμός του Mayne γι’ αυτόν που σήμερα αποκαλούμε αμφιφυλόφιλο, αναφέρει ότι η επιθυμία για το γυναικείο φύλο μπορεί να συνυπάρχει ταυτόχρονα με τη σεξουαλική έλξη για τους άνδρες.
Η λέξη ομοφυλοφιλία χρησιμοποιείται συνήθως για το σεξουαλικό τρόπο αντίδρασης, όπου κάποιος προτιμά ή αποκλειστικά έλκεται ερωτικά ή έχει και σεξουαλικές δραστηριότητες με άτομα του ίδιου φύλου, ανεξάρτητα από την ύπαρξη πρόθυμου ετερόφυλου συντρόφου. Το «προτιμά» δεν πρέπει να παρερμηνεύεται ότι εκφράζει συνειδητή επιλογή ψυχολογικής ετοιμότητας και σεξουαλικής διέγερσης. Η προτίμηση αναγνωρίζεται συνειδητά, αλλά η κατεύθυνση σεξουαλικού προσανατολισμού, ομοφυλόφιλη ή ετεροφυλόφιλη, είναι κάτι που κάποιος ανακαλύπτει μόνος του μέσα του. Στην πραγματικότητα δεν έχει κάποιος επιλογή στον ερωτικό του προσανατολισμό. Όροι όπως «ομοφυλοφιλική δραστηριότητα» και «ομοφυλοφιλική συμπεριφορά» χρησιμοποιούνται για πάρα πολλές μορφές ομοφυλοφιλικών αλληλεπιδράσεων, που περιλαμβάνουν μεγάλο αριθμό ατόμων.
Ορισμένοι ομοφυλόφιλοι μπορεί να διατηρούν και ετερόφυλες σεξουαλικές σχέσεις. Αυτοί που έχουν τέτοιες σχέσεις χαρακτηρίζονται ως bisexual. Ο όρος αμφισεξουαλικότητα χρησιμοποιείται για να περιγράψει τα άτομα που έλκονται εξίσου από τα δύο φύλα και απολαμβάνουν σχέσεις και με τα δύο φύλα.
Σε παλαιότερα ταξινομητικά συστήματα ψυχικών διαταραχών υπήρχε θέση για την «ομοφυλοφιλία», με την πάροδο όμως των ετών και κατόπιν ερευνών επί του θέματος, στη δέκατη έκδοση της Διεθνούς κατάταξης των διαταραχών και των σχετικών προβλημάτων του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, ICD-10, υπάρχει σημείωση που αναφέρει ρητώς ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός από μόνος του δεν αποτελεί διαταραχή.
Πηγή : Βαϊδάκης Ν., Η σεξουαλική συμπεριφορά του ανθρώπου, Ιατρικές εκδόσεις Βήτα, Αθήνα, 2005.